Έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα blogs (και υποστηρίζεται από διεθνή επιστημονικά δεδομένα και οδηγίες), ότι η άσκηση είναι ευεργετική για την υγεία του ανθρώπου. «Ανεβάζει» το καρδιαγγειακό σύστημα σε άλλο επίπεδο και «πολεμάει» παθήσεις όπως αρτηριακή υπέρταση, λιπιδαιμία, σάκχαρο κ.ά.
Παρ’ όλα τα ανωτέρω, στο Ιατρείο μας έρχονται για παρακολούθηση, αθλητές αντοχής υψηλού επιπέδου: δρομείς, μαραθωνοδρόμοι, αθλητές του τρίαθλου με πολλές – πολλές ώρες προπόνησης ημερησίως (επαγγελματίες και ερασιτέχνες). Σε υπερηχοκαρδιογραφικό έλεγχο αρκετών από αυτούς, βρίσκουμε μεγάλη καρδιά με χαμηλή συσταλτικότητα:
ενώ η διάμετρός της καρδιάς φθάνει φυσιολογικά τα 5.4 εκατοστά, οι προαναφερθέντες αθλητές έχουν διάμετρο έως 5.7 – 5.8 εκατοστά (πάνω από 6 εκατοστά σκεφτόμαστε την διατατική μυοκαρδιοπάθεια, που είναι επικίνδυνη νόσος). Η συσταλτικότητα της καρδιάς που φυσιολογικά είναι περίπου 60 – 70%, σε αυτούς τους αθλητές φθάνει και το 55%. Επίσης βρίσκουμε και έκτακτες συστολές (ένα είδος αρρυθμίας).
Το ερώτημα λοιπόν είναι αν αυτές οι αλλαγές στην καρδιά των άνω αθλητών είναι φυσιολογικές (και επιδιωκόμενες) ή αν πρέπει να μας ανησυχούν. Εδώ υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις:
Ποια στάση πρέπει να κρατήσει ο καρδιολόγος απέναντι στις άνω απόψεις; από σύμφωνες γνώμες των ειδικών (consensus) ο καρδιολόγος πρέπει να παρακολουθεί τακτικά την καρδιά του αθλητή και αν αυτή αρχίσει να ξεφεύγει από τα όρια μεγέθους, συστολής, αρρυθμιών κλπ., μπορεί να συστήσει στον αθλητή είτε περιορισμό της προπόνησης ή και διακοπή αυτής για ένα διάστημα (detraining).
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο blog του γυμαναστηρίου Elixir Studio